10/4/11

Εσφαλμένες λαϊκές δοξασίες που χρήζουν διάψευσης.

 1. Κάθε εμπόδιο για καλό.


Διαδεδομένη έκφραση που έχεις ως σκοπό να περιγράψει και να παραδειγματοποιήσει περιπτώσεις όπου μια αποτυχία πυροδοτεί, με ή χωρίς, αιτιώδη συνάφεια μια επιτυχία, συνήθως σε άσχετο τομέα. Παρόλο που βάσει στατιστικών παρατηρήσεων αυτή η φράση φαίνεται να επιβεβαιώνεται όπως επιτάσσει η λογική, δεν αποτελεί κανόνας καθώς δεν υπάρχει ορθολογική σύνδεση ανάμεσα σε μια επιτυχία και μια αποτυχία. Οι άνθρωποι έχουν την τάση να παρατηρούν αυτό το μοτίβο [αποτυχίας >> επιτυχίας] και να αγνοούν το ~ 90% των περιπτώσεων που είναι [αποτυχία >> αποτυχία].

2. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται.


Το παραπάνω αποτελεί μετάλλαξη του πρώτου μότο όπου το μοτίβο αντί να είναι [αποτυχία> >επιτυχία], σε αυτήν την περίπτωση είναι [κάτι >> κάτι]. Η ερμηνεία αυτής της φράσεως δεν είναι ότι όλα έχουν κάποιον ντετερμινισμό (δηλαδή κάθε αποτέλεσμα έχει μια αιτία) αλλά ότι κάθε γεγονός έχει έναν σκοπό. Αυτό είναι εσφαλμένο γιατί σκοπό έχουν μόνο τα ζωντανά πλάσματα και όχι τα φυσικά φαινόμενα.

3. Οι κακοί είναι στην φυλακή.


Δεδομένου του δικαστικού - σωφρονιστικού συστήματος κάθε χώρας αυτή η φράση είναι άστοχη, αφ'ενός γιατί η έννομη τάξη δεν έχει την δυνατότητα να συλλαμβάνει όλους τους εγκληματούντες σε μια χρονική περίοδο, οπότε μεγάλο ποσοστό "κακών" είναι έξω, αφ' ετέρου γιατί το δικαστικό σύστημα δεν έχει την ικανότητα να κρίνει σωστά για την αθωότητα η μη των υποδίκων, οπότε μεγάλο ποσοστό καταδίκων είναι "καλοί" και ακόμα ένα ποσοστό αθωωμένων είναι "κακοί".

4. Ότι δεν με σκοτώνει, με κάνει πιο δυνατό.

Η φράση αυτή που ανήκει στον Νίτσε έχει ειπωθεί για να συνοψίσει το φαινόμενο όπου οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν την ισχύουσα ιδιότητα να ανακάμπτουν ισχυρότεροι από μια φθορά η οποία δεν επιφέρει θάνατο. Ωστόσο έχει υιοθετηθεί και εκφυλιστεί εξόχως από την σύγχρονη κουλτούρα με αποτέλεσμα να παρερμηνεύεται ως έγκυρος κανόνας. Στην πραγματικότητα οι περισσότερες σοβαρές φθορές στον άνθρωπο προκαλούν αποδυνάμωση, μόνιμη βλάβη ή ψυχολογικό αντίκτυπο.

5. Ο νόμος του ποδοσφαίρου.


Είναι ένα συχνό σενάριο όπου η ομάδα που χάνει σορηδών ευκαιρίες για γκολ, στο τέλος δέχεται αυτή. Θα έλεγε κανείς πως έχει μια βάση, αφού μια ομάδα που χάνει πολλές ευκαιρίες κουράζεται σωματικά και ψυχολογικά, ενώ αφήνει μεγάλα κενά στην άμυνα λόγω επιθετικότητας, παρ όλα αυτά οι πιθανότητες είναι και πάλι με την ανωτέρω ομάδα, αφού όπως έχει παρατηρηθεί, η ομάδα που δημιουργεί φάσεις συνεχώς, συνήθως πετυχαίνει το πολυπόθητο γκολ επειδή η κούραση της διαρκώς αμυνόμενης είναι σαφώς πιο έντονη και ψυχοφθόρα.


6. Οι γυναίκες, όσο τις φτύνεις, κολλάνε.


Έχει προταθεί σε επίδοξους εραστές πάρα πολλές φορές από εθελοντές συμβούλους στην σύγχρονη εποχή. Αποτελεί μια κλασική στρατηγική για την πρόκληση εντονότερης επιθυμίας από το θηλυκό. Ωστόσο εξακολουθεί να είναι κακή συμβουλή, όσο και αν παρατηρείται στο περιβάλλον. Ο λόγος που βλέπουμε συχνά μια σχέση απόρριψης-εξάρτησης, είναι το ότι αυτοί που κατά κανόνα έχουν μια στάση αδιαφορίας προς τον υποψήφιο σύντροφο, είναι συνήθως σε ισχυρότερη θέση από αυτόν στο ερωτικό παιχνίδι γενικότερα, οπότε ο η γυναίκα που την φτύνουν θα κολλούσε έτσι κι αλλιώς, αφού για να την απορρίπτει ο άλλος σημαίνει ότι έχει κάτι που είναι περιζήτητο και δεν χρειάζεται να παριστάνει τον αδιάφορο. Ο άντρας που επιστρατεύει μόνο την αδιαφορία ως μέσο πίεσης, το πιο πιθανό είναι να εισπράξει ανάλογη αδιαφορία και από την άλλη πλευρά.

7. Το παραγωγικό άγχος.


Παραγωγικό άγχος υπάρχει μόνο στην άγρια φύση και στην επαγγελματική πάλη. Το άγχος είναι μια κατάσταση όπου ο οργανισμός βρίσκεται σε μια αυστηρά σωματική εγρήγορση, όπως το αίμα μεταφέρεται στους μύες και ανεβαίνει η θερμοκρασία. Στην διανοητική δοκιμασία απαιτείται νηφάλια σκέψη και συγκέντρωση, κάτι που υπό συνθήκες άγχους περιορίζεται σημαντικά. Στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε "παραγωγικό άγχος" είναι η στοιχειώδης υπευθυνότητα, η οποία δεν έχει καμία σχέση με αγχώδεις καταστάσεις.

8. Η φύση εκδικείται. 


Η φύση όχι μόνο δεν έχει βούληση ως ένα ευρύτερο και ασαφές σύστημα, αλλά όταν μιλάμε για τον γήινο βιότοπο, κυρίαρχες είναι οι σχέσεις αντιπαλότητας-ανταγωνισμού. Στην πραγματικότητα ο αντίκτυπος του ανθρώπου στην φύση δεν είναι καν στο τοπ 10 που έχουν συμβεί από άλλα όντα
στην μακρά γεωλογική διαδρομή της γριάς Γης. Οι κύριες επιπτώσεις της υπερεκμετάλλευσης των πόρων από τους ανθρώπους είναι η τρύπα του όζοντος και οι όξινες βροχές, αλλά και πάλι δεν θα αποτελούσε εκδίκηση, αφού μια όξινη βροχή ή μια αυξημένη σε υπεριώδη ακτινοβολία μέρα προκαλεί βλάβες και στην ίδια την φύση! Η φύση λοιπόν δεν "εκδικείται", ο άνθρωπος απλά πέφτει θύμα γεωλογικών αλλαγών και φυσικών φαινομένων.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου