Nach meinem Kampf, zweiten Teil

 Διασχίζοντας την Σταδίου έφτασα μπροστά από το κτίριο της παλαιάς βουλής. Μερικά περιστέρια πέταξαν τρομαγμένα καθώς πέρασα μέσα από το πηγαδάκι που είχαν φτιάξει. Κάθισα στο ένα από τα δύο περιποιημένα παγκάκια,και άφησα τον χλιαρό αέρα του κυριακάτικου πρωινού να μπει μέσα στο στραβοκουμπωμένο πουκάμισο.
- Πολύ λογοτεχνικά τα λες, λογοτέχνης είσαι;
Σχολίασε ο ημίτρελος τυπάκος που συχνάζει στον προαύλιο χώρο του κτιρίου. Σχεδόν κάθε κεντρική περιοχή κάθε ελληνικού άστεως έχει και τον μοναδικό τρελό του, ο οποίος κρατάει την κυριαρχία του στον χώρο με αξιοθαύμαστη συνέπεια. Αυτός λοιπόν είχε γλιστρίσει αθόρυβα δίπλα και διάβαζε αυτά που έγραφα.
Φυσικά δεν του απάντησα, του έριξα ένα άδειο βλέμμα και σηκώθηκα ζωηρά για να συνεχίσω τον δρόμο μου για την πλατεία συντάγματος.
Μόνο στα πολυσύχναστα μέρη μπορώ να είμαι ασφαλής.
Εκεί μπορώ να καταγράφω ήσυχος τα συναισθήματα που μου έκλεψαν οι συνωμότες.


  Ο Αδόλφος σηκώθηκε με δυσκολία και πέταξε το χιτώνιο του στην μια από τις τέσσερεις γωνίες του κτιρίου. Βρισκόταν διωκόμενος, λίγα χιλιόμετρα βόρεια του Βερολίνου, μαζί με τον υπουργό προπαγάνδας του ραιχ και νυν καγκελάριο, αν και ήταν σίγουρος ότι οι σύμμαχοι είχαν ήδη αναλάβει την διοίκηση της Γερμανίας. Ο έτερος καππαδόκης ήταν ο Μπενίτο, ο άχρηστος Ιταλός δικτάτορας, που κατάφερε να χάσει τόσες μάχες με πλήρη υπεροπλία, κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ ανικανότητας. Όλα αυτά όμως είχαν λίγη σημασία. Αυτό που προείχε ήταν να αποτινάξουν τις υποψίες και να καταφύγουν κάπου που δεν τους ξέρουν, κάπου που θα μπορούσαν ίσως να ζήσουν μακριά από το παρελθόν και τον φόβο της ανακάλυψης. Ο καγκελάριος όμως φαίνεται να έχει κάποιο σχέδιο, όλες του οι απαντήσεις ήταν μελετημένες, οι πράξεις του ψύχραιμες και οικονομικές, το βλέμμα σίγουρο. Έβγαλε ένα μαύρο μπιτόνι από το πίσω μέρος του φορτηγού και γέμισε το ντεπόζιτο. Έπρεπε να ξεκουραστούν και να περιμένουν να πέσει για τα καλά ο ήλιος, ο Καγκελάριος επέμενε ότι θα πρέπει να ταξιδεύουν στην αφάνεια και ότι έπρεπε να τηρήσουν ένα αυστηρά καθορισμένο πρόγραμμα που είχε φτιαχτεί από τον ίδιο.
-Γιατί δεν ενημερώθηκα για αυτή τη συμφωνία με τη Μόσχα όταν υπογράφηκε το σύμφωνο;
 Ρώτησε ο Αδόλφος ενώ έβγαζε ένα πάκο με τα χαρτιά ανεφοδιασμού του καμιονίου και τα ακουμπούσε στα πόδια του.
- Η συμφωνία δεν αφορούσε καν τις μυστικές υπηρεσίες, ήταν μεταξύ εμού και του Στάλιν, είπε ο καγκελάριος.
Ο Αδόλφος έβγαλε ένα μικρό κομμάτι γραφίτη από το τσεπάκι του στρατιωτικού υποκαμίσου. Γύρισε το fuel papier από την κενή του μεριά και άρχισε να σχεδιάζει αυτό που έβλεπε μπροστά του. Ήταν ένα παλιό αγροτικό σπίτι, περιποιημένο και μεγάλο ωστόσο, στα 200 μέτρα.

- Και γιατί αυτή η συμφωνία χρειάζεται εμένα και τον Μπενίτο;
Ο καγκελάριος συνέχισε την δουλειά του χωρίς να απαντήσει. Μετά από μισό λεπτό είπε
- Αυτό θα το μάθετε όταν φτάσουμε στο κάστρο Ρέχτερεν, λίγο έξω απ το Ζβέλε.
- Είσαι τρελός ρε μαλάκα δε παίζει! Το Ζβέλε είναι εκατό χιλιόμετρα από δω και είναι από τις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές της Ολλανδίας, μέχρι να φτάσουμε εκεί θα μας έχει πιάσει η συμμαχική αστυνομία! Έχεις χαζέψει μαλάκα, παίρνω τα ηνία πριν σκοτωθούμε!
Ο Αδόλφος έβαλε μπρος το φορτηγό και έφυγε αφήνοντας με μια γκαζιά τον έξαλλο καγκελάριο πίσω. Ανέπτυξε ταχύτητα με τον Μπενίτο να τον κοιτάει έξαλλος φωνάζοντας in possesso di un fucile!
Το φορτηγό αργούσε βασανιστικά να πιάσει επιτάχυνση, ενώ ο τρελός από δίπλα συνέχιζε να φωνάζει  αυτό που μάλλον σήμαινε "κρατάει ένα" ... τι είναι το fucile;
Τρεις ριπές πέσανε στο πίσω μέρος και μια διέλυσε τον καθρέπτη. Γυρνώντας πίσω είδε τον καγκελάριο να κρατάει ένα sten και να τους σημαδεύει. Κατέβασε το όπλο και καλύφθηκε πίσω από έναν τηλέγραφο. "Γιατί καλύφθηκε; Δεν έβγαλα κανένα όπλο."
Πριν προλάβει να γκαζώσει τέρμα και να φύγει, ένιωσε ριπές στο τζάμι και το χώμα. Κοκάλωσε το όχημα και έβγαλε το ατομικό του πιστόλι που κρατούσε αποκλειστικά για το δικό του κεφάλι. Μάλλον όμως έπρεπε έπρεπε να χαρίσει λίγες ακόμα σφαίρες πριν πάρει την τελευταία για δικιά του. Διέκρινε 4-5 άντρες με κοστούμια και αμερικάνικα καπέλα να τον κοιτάνε και σημαδεύοντας να έρχονται προς το όχημα.
Αυτό ήταν, ήρθε η ώρα επιτέλους να πέσει! Τέλος οι άκαρπες προσπάθειες με το δειλό κυάνιο!
Ο Αδόλφος ορθώθηκε αυτοκτονικά, φαρδύς πλατύς και άρχισε να κερνάει το περιεχόμενο του πιστολιού του. Οι άντρες ξαφνιασμένοι έπεσαν κάτω, πρόλαβε να δει τον έναν να την τρώει στο στέρνο και το άλλον να σκοντάφτει από την υπερπροσπάθεια. Αυτό εκτυλίχθηκε μέσα σε δέκατα, όταν κάποιος τον έσπρωξε και τον πέταξε με δύναμη στο πίσω μέρος, έβαλε μπροστά ξανά το όχημα και έφυγε ακολουθούμενος από ομοβροντία πυρών. Ήταν φυσικά ο καγκελάριος που ξαναπήρε τον έλεγχο του οχήματος. Μέχρι τώρα, η τύχη το ευνοούσε σκανδαλιστικά.
Όταν απομακρύνθηκαν, ο Αδόλφος με το τρεμάμενο χέρι έβγαλε και είδε ότι καθ όλη τη διάρκεια του σκηνικού, κρατούσε το χαρτί με το ζωγραφισμένο σπίτι. Είχε προλάβει να ζωγραφίσει ακόμα και τον ανεμόμυλο, στο υπόβαθρο. Γέλασε με το γεγονός και διέκρινε το ήδη σκοτεινό ουρανό από ένα σκισμένο σημείο του πανιού που κάλυπτε το πίσω μέρος του καμιονιού. Έκλεισε τα μάτια. Σκέφτηκε κάτι.

Το πρωί τον βρήκε στο ίδιο σημείο, πιασμένο και πεινασμένο. Ο καγκελάριος τον έπιασε και τον σήκωσε βίαια.  "Φτάσαμε"
Μπροστά τους ήταν το κάστρο του Ρεχτερεν, μια οικογένεια που έχει τις αριστοκρατικές της καταβολές από την φεουδαρχία.

Έκρυψαν το φορτηγό μέσα σε κάτι δέντρα και διέσχισαν γρήγορα το ψηλό ανοιξιάτικο γρασίδι, o καγκελάριος βιαστικός, σκόνταφτε πάνω στα εμπόδια που ήταν κρυμμένα από την πυκνή απεριποίητη βλάστηση. Το ποιός τους περίμενε εκεί μέσα το ήξερε μόνο αυτός. Το ήξερε;

Η αρχιτεκτονική του δεν ήταν αυστηρά φεουδαρχική, χώρια του ότι το εξωτερικό μαρτυρούσε ότι είχαν γίνει μοντέρνες προσθήκες χάριν λειτουργικότητας. Οι τρεις καταταλαιπωρημένοι άντρες έφτασαν μπροστά στην ξύλινη είσοδο. Ο Μπενίτο κοιτούσε μπερδεμένος, ενώ ο καγκελάριος έβαλε το σάκο κάτω, γονάτισε και άρχισε να ψάχνει. Ο Αδόλφος δεν είχε την διάθεσει ούτε να ζητήσει εξηγήσεις πλέον. Η αλήθεια ήταν μερικά δευτερόλεπτα μακριά. Ή κάποιος όντως θα βρισκόταν μέσα στο κάστρο για να τους βοηθήσει, ή οι συμμαχικές δυνάμεις θα έφταναν στο ολλανδικό χωριό για να τους συλλάβουν.

Ο Καγκελάριος έβγαλε έναν χάρτινο φάκελο, τον άνοιξε και διάβασε το περιεχόμενο του. Όχι δεν το διάβαζε, το ήλεγχε πιο πολύ, πηδούσε σελίδες με βιάση για να δει αν όλα ήταν στην θέση τους. Μόλις φάνηκε να επιβεβαιώνεται, έκλεισε τον φάκελο και τον πέταξε με δύναμη μέσα στο κάστρο από την σχισμή της πόρτας. Και σηκώθηκε.

Και περίμεναν.

Για περίπου ένα τέταρτο. Κοιτούσαν αριστερά και δεξιά, ο Μπενίτο έβαλε το αυτί για να αφουγκραστεί το εσωτερικό.

Και η πόρτα άνοιξε.

Αργά, και με μηχανικό τρόπο, ακολουθούμενο από έναν επίσης μηχανικό θόρυβο, η πόρτα άνοιξε διάπλατα και αποκάλυψε τον προθάλαμο του κάστρου. Ένας παραδοσιακός χώρος με οικόσημα, και δύο ελικοειδής σκάλες. Αριστερά στον τοίχο υπήρχε μια επιγραφή με γοτθικά γράμματα "Haus der inkonsequenten"

Πολύ περίεργο, θα μπορούσε απλά να λέει ότι είναι ο οίκος των Ρέχτερεν, είπε ο Αδόλφος στον καγκελάριο.

"Δεν υπάρχει οικογένεια Ρέχτερεν"

Τέσσερις άντρες βγήκαν από ένα πορτάκι που ήταν κάτω από την επιγραφή. Αυτός που μίλησε φορούσε νυχτικά ρούχα και κρατούσε κάτι μαύρο σαν πλακέτα. Είχε μακριά απεριποίητα μαλλιά και ήταν παχουλός και πανύψηλος. Οι δύο που ακολουθούσαν ήταν παρομοίως ψηλοί και φορούσαν αλλόκοτες στρατιωτικές στολές. Ο ένας άπλωσε στον τοίχο έναν μεγάλο χάρτη που απεικόνιζε Αφρική και Ευρώπη και ο άλλος με απίστευτη ευκολία άρπαξε με μια αγκαλιά του τρεις άντρες, τους απομάκρυνε από την είσοδο και μπήκε ανάμεσα σε αυτήν και αυτούς, σαν να προλάμβανε κάποια ενδεχόμενη φυγή τους.

"Αυτό το κάστρο δεν άνηκε ποτέ σε κανέναν φεουδάρχη. Για την ακρίβεια δεν υπήρξαν ποτέ φεουδάρχες με την συμβατική έννοια. Αυτή η περιοχή βρίσκεται στην κυριότητα μας εδώ και 300.000 χρόνια. Ο Ρέχτερεν ήταν πολέμαρχος που έχει πεθάνει εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια.

Ο Ρέχτερεν ήταν μια προικισμένη μηχανή πολέμου που πέτυχε κάτι μεγάλο.

Όπως κι εσείς."

Ο άντρας έβγαλε ένα χοντρό μολύβι και κύκλωσε μια μεγάλη έκταση στην κεντρική Αφρική.

ο Αδόλφος έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό του και συνέχισε να παρακολουθεί καθηλωμένος.

Τέλος 2ου μέρους.