Αδέρφια και ανύπαρκτοι
σκαλίστε ένα κήπο
και βάλτε μπόλια τις στιγμές αυτές που ζούμε τώρα
και βάλτε ένα υπόστεγο για κρύο και για μπόρα
Μυρμήγκια και αυθύπαρκτοι
σκάφτε μια λακούβα
και βάλτε μέσα τις στιγμές, να 'χουμε και του χρόνου
και βάλτε μέσα γιατρικά της σκέψης και του πόνου
Το λάθος σου Αρμίνιε, ήτανε ο θρίαμβος
και όταν μάχη ξαναρθεί θα βγεις να πολεμήσεις;
τα κράνη και τα λάφυρα, παλιάς ζωής παιχνίδια
που τα κοιτάς, και όταν κοιτάς, ζαλίζεσαι και πέφτεις.
Κανάτες και αποτσίγαρα
μην τα κοιτάτε μάγκες
γιατί είναι αλήθεια και σωστό ότι θα γίνουν σκόνη
γιατί δεν έχει φάρμακο ο χρόνος που τελειώνει
Στιγμές που φεύγουν άτιμες
και η κορυφή κουνιέται
γιατί η ζωή σαν έπαρχος, με δόξα και στρατώνες
μας ετοιμάζει μάγκες μου καινούργιες λεγεώνες
Γιατί δεν έχει φάρμακο ο χρόνος που τελειώνει.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήρομαντικό θα 'λεγα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχει φάρμακο ο χρόνος που τελειώνει.
Αυτό θα θελα να το ακούσω σε τραγούδι... Δεν ξέρω γιατί μου έκατσε έτσι. Θα συμφωνήσω κρύβει πολύ ρομαντισμό μέσα του... Να κάνεις αναρτησούλες πιο συχνά... Φιλάκια... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήαν τον κρύβει πάντως τον κρύβει καλά :P
ΑπάντησηΔιαγραφήρεαλισμό στο φουλ ήθελα να βγάλω, και απληστία νομίζω...
Κι εγώ τα ίδια προσπαθώ, αλλά σε ρομαντισμό μου βγαίνουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήτο "δεν έχει φάρμακο ο χρόνος που τελειώνει" βγάζει πίκρα, γι'αυτό λέω 0_0